თანამედროვე აფხაზეთის ტერიტორიაზე აფხაზური (აფსუური) ენის ნორმებით გაფორმებული პირველი გეოგრაფიული სახელწოდებანი ჩნდება XVI ს-ის დასაწყისიდან. ტოპონიმების ისტორიულ ცვლაზე დაკვირვება ადასტურებს, რომ  მოსაზრებები, რომელთა მიხედვითაც  აფხაზები (აფსუები) მიჩნეულნი არიან ამ ტერიტორიის ერთადერთ აბორიგენ მოსახლეობად, მცდარია. 

ზე­პირ ტექ­სტში და­ძა­ბუ­ლო­ბის გა­მო­ხატ­ვის უმ­ნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნე­სი წყა­როა პრო­სო­დი­ა, წე­რი­ლო­ბით ტექ­სტში კი - ვერ­ბა­ლუ­რი სა­შუ­ა­ლე­ბე­ბი. ორი­ვე შემ­თხვე­ვა­ში და­ძა­ბუ­ლო­ბის აკუ­მუ­ლი­რე­ბას ად­გი­ლი აქვს ტექ­სტის საზ­რი­სი­სა (თე­მის) და მას­თან მჭიდ­როდ და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი სპე­ცი­ფი­კა­ცი­ის, კონ­ტრას­ტუ­ლი და­პი­რის­პი­რე­ბის, მე­ტა­ფო­რის და ა.შ. გად­მო­ცე­მი­სას.

ნაშრომი ეხება ქართულ-რუსული ენობრივი ურთიერთობების ერთ-ერთ განსაკუთრებულ სფეროს, ჟარგონულ ლექსიკას. მასში განხილულია  რუსული ლექსიკა თანამედროვე ქართულ ჟარგონში და ქართული ლექსიკა თანამედროვე რუსულ ჟარგონში. ნაჩვენებია ამ ლექსიკურ ერთეულთა გამოყენების სპეციფიკა და თავისებურებანი. 

სტატია ეხება ფრანგულ მოკლე ტექსტურ დისკურსში გამოყენებულ არასტანდარტულ ორთოგრაფიულ ფორმებს. ფორმალური და სუბიექტური კრიტერიუმების მიხედვით მათი განხილვის შედეგად  ვასკვნით, რომ შემოკლებები არა მხოლოდ ტექნიკური შეზღუდვების „დასამარცხებლად" გამოიყენება, არამედ ენობრივი იდენტიფიკატორის როლშიც გვევლინება.

სტატიაში აღწერილი და შესწავლილია ფერის აღმნიშვნელი ერთეულების პროცესის ფსიქოლოგიურ-ვერბალური და კულტურულ-სოციალური ფაქტები. აგრეთვე,  გამოკითხვის საფუძველზე შესწავლილია, ნომინაციის პროცესის შედეგად  სადამდე ვრცელდება სიტყვების მნიშვნელობის ზღვარი.

სტატიაში განხილულია ქართულში „ც" და „კი" ნაწილაკების „არ" ნაწილაკთან კომბინაციით გამოხატული უარყოფა. ნაჩვენებია, რომ ქართულში არსებობს სახელური უარყოფა; „ც" ნაწილაკს შემოაქვს შკალარული პრედიკაცია, „კი" ნაწილაკს კი - პრესუპოზიცია. განხილულია ლექსიკური საშუალებები, რომელთა დახმარებითაც ხდება იმავე ფუნქციების გადმოცემა ინგლისურში.

ნაშრომში შესწავლილია თანამედროვე ქართულ და ინგლისურ ენებში არსებული ფრაზეოლოგიური ერთეულები, რომლებიც ადამიანის ფიზიკურ და მენტალურ მდგომარეობას გადმოსცემს. ფრაზეოლოგიზმები განხილულია ლექსიკურ-თემატური თვალსაზრისით და ლინგვოკულტუროლოგიური ასპექტებით. გამოვლენილია ენებს შორის არსებული მსგავსება-განსხვავებანი. 

სტატია ეხება ბინარული კონსონანტური კომპლექსების კვლევას სიტყვის შუაში როგორც ეტიმონის, ასევე დერივატის დონეზე. სტატიაში აღწერილია თანხმოვანთჯგუფების მიერ განვლილი ევოლუციის პროცესი და ახსნილია  მათი ვარირების  გამომწვევი მიზეზები. 

სტატიაში განხილულია ქართველი და გერმანელი გოგონებისა და ბიჭების დისკურსის გენდერული დინამიკა, მათი საუბრების კოოპერაციული და კომპეტიტიური სტილი (საბრძოლო, კონკურენციით აღსავსე) აუდიო-ვიდეო ჩანაწერებით მოპოვებული ემპირიული მასალის ანალიზის მიხედვით. 

სტატიაში განხილულია „დიდი ინგლისურ-ქართული ლექსიკონის" ბაზაზე ორენოვანი, ევროპულ-ქართული ლექსიკონების შექმნის პრაქტიკული მეთოდები და ზოგადი პერსპექტივები. ამგვარი ლექსიკონების შექმნის მეთოდიკა ნაჩვენებია კონკრეტული სიტყვა-სტატიების მაგალითზე იტალიურ-ქართული, ფრანგულ-ქართული, გერმანულ-ქართული და შვედურ-ქართული ლექსიკონებიდან.

ნ. გუმილიოვის პოეტური მანერის თავისებურება ხასიათდება მისი შემოქმედებისათვის მთავარი სიტყვების ციურ სფეროსთან დაკავშირებული სემანტიკური მოცულობის გაფართოებით, რადგან ეს სიტყვები ერთდროულად ორივე კონოტაციური მუხტის მატარებელი ხდება  (ისინი დამუხტულია როგორც დადებითად, ასევე უარყოფითად). ხანდახან კონოტაციურად დამუხტულ სიტყვაში ხდება „გადართვა"  დადებითიდან უარყოფით რეგისტრში. 

უცხო ენის შესწავლის  მეთოდიკა ცვლილებას განიცდის დროთა განმავლობაში და ორიენტირებულია შესაბამის რეალობასა და ტექნოლოგიურ განვითარებაზე.  სტატიაში მოცემულია  ინტერკულტურული მეთოდის ზოგადი ანალიზი და  გამოყოფილია მისი ინდივიდუალური მახასიათებლები; პრობლემა შესწავლილია ქართულ რეალობასთან მიმართებით და მოცემულია  სამომავლო პერსპექტივების პროგნოსტიცირება. 

სტატია ეძღვნება ირონიის აღქმისა და დეკოდირების პრობლემებს მეტყველების აქტების თეორიის ჭრილში. იგი ეყრდნობა ემპირიულ მასალას და წარმოაჩენს  ირონიას, როგორც ფორმის, მნიშვნელობისა და კონტექსტის ერთობლიობას.

სტატიაში განხილულია სიტყვაწარმოების ადგილი თანამედროვე ლინგვისტიკაში, წარმოდგენილი და გაანალიზებულია ამ საკითხთან დაკავშირებული ქართველი და უცხოელი ლინგვისტების მოსაზრებები, ნაჩვენებია ის განსხვავებები, რომლებიც ტერმინოლოგიური თვალსაზრისით შეინიშნება ქართულ და უცხოურ ლინგვისტურ ლიტერატურაში.

ევროპული ენების სლენგი შეიცავს სიტყვებს, რომლებიც ბოშური ენიდან გაჩნდნენ. სტატია იკვლევს ამგვარ სიტყვებს ესპანურსა და ცენტრალური ევროპის რამდენიმე ქვეყანაში. სემანტიკური ჯგუფების მცირე მიმოხილვის შემდეგ გამოვყოფ ეთნიკური დატვირთვის მქონე სიტყვებს. სტატიაში დეტალურად არის განხილული და გაანალიზებული კვლევის შედეგები, რომელიც უპასუხებს კითხვებს: რატომ შევიდნენ ეს სიტყვები სხვადასხვა ენაში და რატომ შეიცვალეს მათ თავიანთი თავდაპირველი მნიშვნელობა. 

სტატიაში განხილულია ფრანგულ და ქართულ ნეოლოგიზმთა ინტეგრაციისა და ადაპტაციის გზები. ბეჭდური და ელექტრონული მედიის მაგალითებზე დაყრდნობით ნაჩვენებია მათი თავისებურებები, საერთო ნიშნები და განსხვავებები.

სტატია შეეხება ლექსიკოგრაფიის რაობისა თუ სტატუსის პრობლემას. განხილულია საკითხი, არის ლექსიკოგრაფია მეცნიერება, თუ მარტოოდენ ხელობა. სტატიაში მოყვანილია არგუმენტები ლექსიკოგრაფიის სამეცნიერო სტატუსის სასარგებლოდ. კერძოდ, განხილულია მოღვაწეობის სფეროები, რომელთაც გამოყენებითი ასპექტის ქონის მიუხედავად, საზოგადოება საფუძვლიანად მეცნიერებად მიიჩნევს. 

      სტატიაში შესწავლილია „ნათლის სვეტის” პარადიგმული სახისმეტყველება ნიკოლოზ გულაბერისძის „საკითხავსა” და „საგალობელში”, დაძებნილია მისი ბიბლიური არქეტიპები, წარმოჩენილია ძველი ქართული ლიტერატურის ძეგლებში მისი განსახოვნებანი და საზრისი. ზემოაღნიშნულის საფუძველზე და სამეცნიერო ლიტერატურის მონაცემთა გათვალისწინებით გამოტანილია შესაბამისი დასკვნები.

სტატიაში განხილულია სვანური ბგერწერითი ლექსიკის სემანტიკური კლასიფიკაცია სვანური ენის ტრადიციულად ცნობილი დიალექტებისა (ბალსზემოურის, ბალსქვემოურის, ლაშხურის, ლენტეხურის) და ჩოლურული მეტყველების მიხედვით. როგორც ფონოსემანტიკურ მასალაზე დაკვირვებამ აჩვენა, სვანურშიც დომინანტურია ოთხი დიდი სემანტიკური ჯგუფი (საკუთრივ ხმაბაძვითი ლექსიკა (ანუ სხვადასხვა სახის ხმიანობის გამოხატვა); სინათლისა და ცეცხლის ნათება-მოძრაობის აღმნიშვნელი ლექსიკა; დინამიკურობის – მოძრაობისა და მოქმედების – ამსახველი ლექსიკა; სტატიკურობის – ფიზიონომიის, ყურების, გამოხედვის, მენტალური მდგომარეობის – აღმნიშვნელი ლექსიკა. აღნიშნული ჯგუფების გამოყოფა კი ეფუძნება საენათმეცნიერო ლიტერატურიდან ცნობილ ჩარლზ ოსგუდის სემანტიკური დიფერენციაციის მეთოდს. ცხადია, აღნიშნული ჯგუფები, ქართულის მსგავსად, ვერც სვანურში ამოწურავენ ბგერწერითი ლექსიკის ძალიან მდიდარ შესაძლებლობებს.

ნაშრომის მიზანია საბანკო სფეროში არსებული გერმანულ- და ქართულენოვანი გზამკვლევების კონტრასტული ანალიზი, რომელიც ძირითადად ფოკუსირებულია ტექსტის გაგების მოდელზე, რადგან საბანკო სფეროში არსებული ინსტრუქციული ტექსტების კვლევისას საქმე გვაქვს ტექსტის იმ ენობრივ მახასიათებლებთან, რომლებიც მკითხველისთვის გასაგები უნდა იყოს, რათა მან სამართლებრივად გამართული საბანკო ოპერაციები აწარმოოს.

ნაშრომში წარმოდგენილია პოლისემიური სიტყვების სწავლების მეთოდი მაღალ კლასებში უცხო ენების სწავლებისას, რომელიც მოსწავლეს დაეხმარება, ადვილად აღიქვას და დაიმახსოვროს პოლისემიური სიტყვებისა და იდიომების მნიშვნელობები. კვლევები კოგნიტიურ ლინგვისტიკაში აჩვენებს, რომ პოლისემიური სიტყვები სხვადასხვა აზრობრივი კავშირით ურთიერთდაკავშირებული მნიშვნელობების სტრუქტურას წარმოქმნის, რომელიც შეიძლება აღიწეროს სისტემურად. ეს მიდგომა შეიძლება გადმოვიტანოთ და გამოვიყენოთ უცხო ენის სწავლებისას.

ნაშრომში ასევე მოცემულია გაკვეთილის გეგმა, რომელიც ერთგვარი გზამკვლევის ფუნქციას ასრულებს ინგლისური ენის პედაგოგებისათვის პოლისემიური სიტყვების სწავლებისას.

სტატიაში განხილულია რთული უარყოფითი სახელური ლექსემების სტრუქტურა, ქრო¬ნოლოგია და ფუნქციური განაწილების პრინციპები. პირობითად გამოყოფილი ოთ¬ხი ჯგუფიდან ყველაზე პროდუქტიულია არა-/არ- უარყოფითნაწილაკიანი სახელები. ისი¬ნი დას¬ტურ¬დება ძველ ქართულში და თანდათან იფართოებენ გავრცელების არეს თა¬ნამედროვე ქართულში. არა-/არ- ნაწილაკები ქართულ სალიტერატურო ენა¬ში ქმნიან ან¬ტონიმურ წყვილებს, ტერმინოლოგიურ სისტემას, ხოლო ქართულ ცოცხალ მეტყვე¬ლე¬¬ბაში ‒ თა¬ვი¬სებურ სახელურ ფორმებს. ამ ფორ¬მა-თა ანალიზი წარმოაჩენს არა-/არ- ნაწი¬ლაკების ძირითად და ფა¬კულ¬ტატურ ფუნ-ქციებს: ესაა უარყოფის კატეგორიული გამო¬ხატვა და მისი აქტუალიზაცია (ხაზგასმა). არა-/არ- ნაწილაკებს ამ ორი მნიშვნელობის შეთავსება-გადმოცემა ერ¬თ¬დროულად შეუძლიათ, რაც კარგად ჩანს უქონლობის უ- პრე¬ფიქსიან სახელებთან შედა¬რე¬ბითაც.

წინამდებარე  სტატია ეძღვნება ორი ქართველი პრეზიდენტის სიტყვებისა და მიმართვათა ტექსტების ლინგვისტურ ანალიზს ნ. ფეარკლოს მიერ აღწერილ მოდელზე დაყრდნობით. კერძოდ, საანალიზო მასალად გამოყენებულია საქართველოს პირველი და მეოთხე  პრეზიდენტების – ზვიად გამსახურდიასა და გიორგი მარგველაშვილის – სიტყვები და მიმართვები  (1 საათი და 15 წუთი, 8500  სიტყვა). ამ მიმართვათა ტექსტების (ახალი წლის და 26 მაისის აღლუმზე გაკეთებული მიმართვები,  ზ. გამსახურდიას მიერ დევნილობაში გაკეთებული მიმართვები...) ანალიზისას ყურადღება გამახვილებულია იმ ლინგვისტურ მარკერებზე, რომელთა საშუალებითაც ორივე პრეზიდენტი ცდილობს საკუთარი პოზიციისა და სახელმწიფოებრივი იდეოლოგიის წარმოჩენას, მისი ვალიდურობის დასაბუთებასა და, შესაბამისად, საზოგადოების  მხარდაჭერის მოპოვებას ან  შენარჩუნებას.

სტატიაში განხილულია მადლიერების გამოხატვის ვერბალური და არავერბალური საშუალებები ინტერნეტ-მიმოწერასა და სოციალური ქსელებით კომუნიკაციის პროცესში. კვლევის ძირითადი სფეროებია – პრაგმატიკა და სოციოლინგვისტიკა. კვლევის თეორიულ საფუძველს წარმოადგენს ენის ფუნქციები, სამეტყველო აქტების თეორია, თავაზიანობის თეორია და კულტუროლოგია. სტატიის სამეცნიერო სიახლეს წარმოადგენს ის, რომ    მადლიერების გამოხატვის ფორმები გაანალიზებულია თანამედროვე საკომუნიკაციო არხებთან მიმართებით, ამასთან, მადლიერება განხილულია, როგორც ენის ექსპრესიული და ფატიკური ფუნქციების გამოხატულება. მადლიერება ასევე შესწავლილია, როგორც თავაზიანობისა და „სახის“ შენარჩუნების სტრატეგია. მადლიერების გამომხატველი გამონათქვამები მიჩნეულია „ბიჰებიტივებისა“ და „ექსპრესივების“ ჯგუფის სამეტყველო აქტებად. ემპირიული მასალა აღებულია ვირტუალური მონაცემებიდან, კერძოდ, ყველაზე პოპულარული სოციალური ქსელიდან  – Facebook. საანალიზო მასალად აღებულია ელ-ფოსტის საშუალებით გაგზავნილი წერილები, პირადი შეტყობინებები, „კედლის პოსტები“ და კომენტარები. კვლევის შედეგები საინტერესო იქნება პრაგმატიკის, სოციოლინგვისტიკის, სამეტყველო აქტების თეორიის, ენის ფუნქციების, სამეტყველო ეტიკეტის და თავაზიანობის თეორიის სფეროებით დაინტერესებული მკვლევრებისთვის.  

სტატია ეხება აფხაზური ენის ფრიკატივი ფონემების დისტრიბუციულ-სტატისტიკური კანონზომიერების დადგენას. კვლევა ჩატარდა აფხაზური ენის ეროვნულ კორპუსზე დაყრდნობით. ამგვარი კვლევა სიახლეა აფხაზური ენის ფონეტიკა-ფონოლოგიის საკითხების შესწავლისას და მიზნად ისახავს კორპუსული კვლევების გამოყენებას დასახელებული საკითხის გამოწვლილვით გამოკვლევისთვის. 

DOI: 10.55804/jtsu-1987-8583-15-11

სტატია მიზნად ისახავს კონტრასტული დისკურსის მარკერების ფუნქციურობის კვლევას ამერიკული და ქართული ტოკშოუების მაგალითზე. ნაშრომის მეთოდოლოგიურ ჩარჩოს წარმოადგენს ფრეიზერის ტაქსონომია, რომელიც დისკურსის მარკერებს იკვლევს მათი პრაგმატიკული და მეტალინგვისტური ფუნქციების მიხედვით. ფრეიზერის გრამატიკულ-პრაგმატიკული თეორია შეისწავლის გარკვეულ კონტექსტში აქტუალიზებულ ენას და დაინტერესებულია ტექსტის კონტექსტური მნიშვნელობით. სტატია მიზნად ისახავს: (1) დაადგინოს, რომელი კონტრასტული დისკურსის მარკერები გამოიყენება ტოკშოუს დისკურსში; (2) განმარტოს მოსაუბრეების საკომუნიკაციო განზრახვა მათ მიერ გამოყენებული კონტრასტული დისკურსის მარკერების მიხედვით; (3) უზრუნველყოს ინგლისური და ქართული დისკურსის მარკერების შეპირისპირებითი ლინგვოპრაგმატიკული ანალიზი.

DOI:  10.55804/jtsu-1987-8583-15-10

სტატიაში განხილულია ელამურ ენაზე შესრულებულ ტექსტებში დაფიქსირებული რამდენიმე ზმნა. ყურადღება გამახვილებულია იმ ერთეულებზე, რომლებიც გარკვეულ ტიპოლოგიურ მსგავსებას ავლენენ ქართველურ, დრავიდულ და ინდოევროპულ ენებში არსებულ ერთეულებთან. მაგალითების საფუძველზე გამოთქმულია ვარაუდები ამა თუ იმ ზმნის ძირის ეტიმოლოგიის შესახებ. 

DOI: 10.55804/jtsuSPEKALI-16-17

წინამდებარე სტატია განიხილავს იმ ლინგვოპრაგმატიკული კვლევის შედეგებს, რომლებიც მიეძღვნა აგრესიული იუმორის რიტორიკული შესაძლებლობების ანალიზს მოცემული დისკურსის ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შესწავლის საფუძველზე, პრაგმატიკის, სოციოპრაგმატიკისა და სემანტიკის თეორიულ ჩარჩოში, ინტერკულტურული ასპექტების დაკვირვების პარალელურად. ნაშრომის ემპირიულ მასალად აღებულია 20 ამერიკული და 20 ქართული „სტენდაპ“ მონოლოგი.

DOI: 10.55804/jtsuSPEKALI-16-13

სტატიაში განხილულია საკითხი, რომელიც „ვეფხისტყაოსნის“ მთავარი გმირის, ტარიელის, სახელდებას შეეხება. დასახელებული ანთროპონიმი დაკავშირებულია ქართული წარმოშობის, კერძოდ, -იერ  აფიქსით წარმოქმნილი ზედსართავი სახელის ფუძესთან. გამოთქმული თვალსაზრისის ერთ კონცეპტში მოქცევის მიზნით მიმოხილულია ლინგვისტური, ისტორიული და ლიტერატურული მასალა.

DOI: 10.55804/jtsuSPEKALI-16-15

წარმოდგენილ ნაშრომში არათავაზიანობა განხილულია, როგორც პიროვნების თვითგამოხატვისა და თვითდამკვიდრების ფორმა და, ასევე, გზა ინტერპერსონალური ურთიერთობების ფორმირებისა და შენარჩუნებისთვის; ხოლო ახლო სოციალური ურთიერთობები წარმოდგენილია, როგორც საფრთხის შემცველი პიროვნების იდენტობის ფორმირების პროცესში.

DOI: 10.55804/jtsuSPEKALI-16-16

მოცემული კვლევა განიხილავს ემოციას, როგორც კომუნიკაციის მნიშვნელოვან ნაწილს და ხსნის მას, როგორც კოგნიტურ პროცესს, რომელიც სქემატურად არის წარმოდგენილი და აქტიურდება დარწმუნების კონტექსტში მოსაუბრესა და მსმენელს შორის გაზიარებული კულტურული გამოცდილების საფუძველზე.

DOI: 10.55804/jtsuSPEKALI-16-18

სტატიაში წარმოდგენილი კვლევის მიზანია, შეისწავლოს თბილისის სხვადასხვა უნივერსიტეტში ზოგადი ინგლისურის კურსის (EFL) ლექტორების მიერ კოდების გადართვის გამოყენების სიხშირე და ფუნქციები. სამაგიდე კვლევა ეყრდნობა სხვადასხვა მკვლევრის ნაშრომებს [Myers-Scotton, 1993; Ferguson, 2003 და ა.შ.]. რაოდენობრივი ხასიათის კვლევაში მონაწილეობდა თბილისის სხვადასხვა უნივერსიტეტის ზოგადი ინგლისურის კურსის 92 ლექტორი და მათი 220 სტუდენტი. ნაშრომის მიზანია, გამოავლინოს: 1. EFL (ინგლისური, როგორც უცხო ენა) კურსის ლექტორების მიერ კოდების გადართვის გამოყენების სიხშირე უმაღლეს საგანმანათლებლო დისკურსში; 2. EFL კურსის ფარგლებში კოდების გადართვის გამოყენების ფუნქციები; 3. EFL კურსის ლექტორებისა და სტუდენტების დამოკიდებულება ლექტორის მიერ კოდების გადართვისადმი.

კვლევის შედეგებმა გამოავლინა, რომ ინგლისურის, როგორც უცხო ენის, სწავლების პროცესი კოდების გადართვით ხასიათდება. რაოდენობრივი კვლევის საფუძველზე, შევძელით კოდების გადართვის გამოყენების ფუნქციების კლასიფიკაცია ქართულ საგანმანათლებლო დისკურსში. ფუნქციები, ძირითადად, განსხვავებული კულტურული მახასიათებლის წარმოჩენასა და კომუნიკაციას (ლექტორსა და სტუდენტს შორის) ემსახურება. მონაცემებზე დაყრდნობით, შეიძლება ითქვას, რომ სტუდენტები გაცილებით დადებითად აფასებენ, უფრო ეთანხმებიან ლექტორების ქართულ ენაზე გადართვას, ვიდრე – თავად ლექტორები.

ამგვარად, კვლევა აჩვენებს, რომ ინგლისური ენის (EFL) ლექციაზე ქართული ენის გამოყენებისადმი უარყოფითი დამოკიდებულება განპირობებულია ენის სწავლების მიმართ ლექტორების ტრადიციული შეხედულებით (conventional view), რაც გულისხმობს ენის სწავლების პროცესში მხოლოდ ერთი ენის გამოყენებას.

იმის მიუხედავად რომ ლექტორების უმრავლესობა მშობლიური ენის გამოყენებისადმი უარყოფითადაა განწყობილი, სწავლებისას გამოკითხულთა 50-60% მაინც იყენებს ქართულ ენას.

DOI: 10.55804/jtsuSPEKALI-16-14

გრამატიკის ერთ-ერთ ფუძემდებლურ ჭეშმარიტებად აღიარებულია არსებითი სახელის რეფერენციული განმარტება, რომლის თანახმად, ეს მეტყველების ნაწილი გამოხატავს საგანს. ევროპულ ლინგვისტურ ტრადიციაში არსებითი სახელის ამგვარ გაგებას არ აქვს ალტერნატივა. სახელის უნივერსალური ნიშნის - საგნობრიობის - გამოყოფამ განსაზღვრა ამ მეტყველების ნაწილის ერთნაირი გაგება ანტიკურ და შუა საუკუნეების გრამატიკებში.  ევროპულ ტრადიციაში პირველი ცოდნა ენის შესახებ გაჩნდა ფილოსოფიაში, რომლის წარმომადგენლებს ენა აინტერესებდათ, მხოლოდ როგორც აზროვნების გამომხატველი. საგანგებოდ გამოიყოფა დიონისეს Τέχνη Γραμματική, რომელიც თეორიულად ამართლებს ლოგიციზმს ენის შესწავლის პრაქტიკაში.

ძველ ქართულში სახელს მოთხრობით, მიცემითსა და ნათესაობით ბრუნვებში - თ სუფიქსიანი მრავლობითის საერთო ფორმა აქვს. ზოგჯერ თანიანი მრავლობითის ფორმა გამოიყენება მოქმედებითისა და ვითარებითის ფუნქციითაც. ენის განვითარების გარკვეულ ეტაპზე - თა სუფიქსიანი სახელები ფორმდება - დ(ა) მარკერით. შედეგად, ვიღებთ ასეთ ფორმებს: გონიერთადა, საუნჯეთად, სხეულთად... სტატიაში განხილულია მსგავსი, R-თა-დ(ა), სტრუქტურის ფორმები და მოცემულია მათი წარმოქმნის მიზეზების დადგენის ცდა.

სტატიაში განხილულია ცოცხალ ენობრივ სისტემაში მიმდინარე გრამატიკალიზაციის პროცესი, წარმოდგენილია ამ პროცესის განმსაზღვრელი ძირითადი თეორიული დებულებები, აღწერილია გრამატიკალიზებული ჩანს ელემენტის ფუნქციურ-სემანტიკური მახასიათებლები, განხილულია მასთან დაკავშირებული სირთულეები კორპუსლინგვისტიკაში.

სტატიაში განხილულია საქართველოს დედაქალაქის (თბილისის) სამეტყველო თავისებურებები. აღნიშნულია, რომ   ჯერ კარგად არ არის გათავისებული თბილისის მეტყველების ერთ მთლიან თბილისურ დიალექტად ან ქალაქის სოციალურ სტრატებად (სოციალურ დიალექტებად) მოაზრების საკითხი. სტატია ქალაქური მეტყველებისათვის სპეციალური კვალიფიკაციის მინიჭებას ისახავს მიზნად.

კვლევა თანამედროვე ქართულ ენაში მაქვემდებარებელ კავშირში ("რომელიც") მრავლობითი რიცხვის ასახვას შეეხება. ნორმის მოწესრიგების მიზნით, მიგვაჩნია: გათვალისწინებულ იქნეს იმ წინადადების წევრის გრამატიკული ფორმა, რომელსაც კავშირი მიემართება და ამავე წევრის სინტაქსური ურთიერთობა ძირითად კოორდინატებთან - ზმნა-შემასმენლებთან - რიცხვის კატეგორიის თვალსაზრისით.

საკუთრების მინდობა"  ინგლისურ-ამერიკული სამართლის სისტემისთვის დამახასიათებელი ინსტიტუტია. დღეს იგი  სხვადასხვა მოდიფიკაციით მკვიდრდება კონტინენტური ევროპის სამართლის სისტემაშიც. ნაშრომში წარმოდგენილია „საკუთრების მინდობის" ინსტიტუტთან დაკავშირებული ქართული, რუსული და ინგლისური ტერმინების შესწავლის ცდა საქართველოს, რუსეთისა და ამერიკის კანონმდებლობათა შეპირისპირებითი ანალიზის საფუძველზე.